In de aap gelogeerd

Laat ik beginnen met het meest ongunstige bericht: we zijn aangehouden. Een politieman staat voor het voorportier. Nee, niet omdat ik iets gefotografeerd heb wat niet mocht. Manjula reed gewoon te hard. Vijfenzestig kilometer per uur waar hij maar vijftig mocht. Hij moet mee naar de overkant van de weg waar een tweede agent naast een duo motoren staat. Trees blijft in de auto en ik stap uit om even de benen te strekken én een shaggie op te steken.
   Vroeger deed ik dat vaak om na te denken over de eerste zin die ik op papier wilde zetten en het kostte vaak heel wat trekjes voordat ik deze een beetje behoorlijk kon formuleren. Nu schieten vele gedachten razendsnel door mijn hoofd hoewel de aangestoken tabak nog steeds van dezelfde kwaliteit is als toen. Dat bericht in De Telegraaf, het heeft me niet losgelaten.
   Ik zie me weer zitten op dat balkon in Negombo. Wil wat gaan tikken over dat bijzondere boeddha-complex waar Manjula ons naar toe heeft gebracht. Met die bonte verzameling van boeddhabeelden uit de diverse boeddhistische landen, de uit de kluiten geschoten stek van de eeuwenoude bo-boom waaronder Boeddha ooit het heilige licht moet hebben gezien, en niet te vergeten dat kleine achter glas verborgen altaar waarop een haar van Boeddha heet te liggen. We hebben inderdaad een haar gezien, maar is die ook echt van hem? Ik hoor het onze chauffeur en gids nog antwoorden: "Ja, echt waar!!" 
   Leuk allemaal om te vermelden, maar ik besluit het op dat moment even uit te stellen. Kan namelijk niet op de naam van het complex komen. De volgende dag dan maar. Dan zal ik tevens iets vertellen over de wijze waarop de Chinezen nu ook Sri Lanka aan het veroveren zijn. Een heel oude wijk aan de kust van Colombo hebben ze al opgekocht. Alle oude woningen zijn met de grond gelijk gemaakt om plaats te maken voor luxe huizen en hotels. 
  Ik zie me ook weer snel een punt achter mijn tweede stukje zetten om te kijken of op de tv in de kamer iets te zien is van die in De Telegraaf vermelde onrust. Helaas de tv blijkt het ineens niet meer te doen. Zou er dan toch....
"Niks meer aan de hand", heeft Manjula me vanochtend nog desgevraagd laten weten. "Ja, ik wist al een paar dagen dat er iets speelde, maar heb u niet ongerust willen maken. Alles is onder controle. Het is ook een lokaal conflict. Ja, in Kandy en omgeving. Maar als we daar over een paar dagen komen is er niets meer van te merken."
   Een verkeersruzie is de oorzaak van een geweldsexplosie, weet ik inmiddels. Moslimjongeren hebben na een ongeluk een vrachtwagenchauffeur dusdanig mishandeld dat hij aan de gevolgen daarvan is overleden. Dat leidde tot wraakacties van de plaatselijke boeddhistische bevolking waarbij huizen en een moskee in brand zijn gestoken. 
   'Niks meer aan de hand', het is voor iemand die de geschiedenis van Sri Lanka een beetje kent - en die ken ik - niet echt geruststellend. Heel veel kleine conflicten tussen de verschillende bevolkingsgroepen hebben in het verleden tot grote burgeroorlogen geleid. Vrij recent nog kostte die tussen de Tamils en Singalezen vele tienduizenden burgers het leven. En die vraag van dat bejaarde geüniformeerde stel bij die Hollandse kerk in Colombo.... Had die achteraf gedacht ook niets met deze nieuwe ellende te maken gehad?
   Tot de gedwongen stop heb ik tijdens onze autotocht naar een wat noordelijker gelegen hotel met een andere blik naar buiten gekeken. Ik zag niet alleen dat de palmen plaatsmaakten voor loofbomen, maar ook dat de bevolking van samenstelling veranderde. Heel veel moslims hier. En af en toe ook groepjes militairen. Geen onrustige situaties verder. Iedereen ging gewoon zijn dagelijkse gang. Wel veel verlaten, wat vervallen bouwsels langs de weg. Ooit huizen van boerende moslims, die zijn vertrokken in de hoop elders een wat minder karig bestaan te kunnen gaan leiden. 
  Tijdens die wirwar aan gedachten zie ik ineens onze chauffeur weer op me aflopen. Het denken stopt, het roken ook. We mogen gaan. "Boete gehad?" vraag ik. Hij schudt van nee. "Heeft je baas zeker goede relaties". Manjula lacht, maar gaat er verder niet op in. 
   Rustig rijden we verder richting Anuradhapura, de oude koningsstad die we morgen gaan bezoeken.  Onderweg stoppen we nog even om te lunchen. Voor omgerekend 
€ 1,83 genieten we daar van een uitgebreide curry. Dat is voor bijna een tiende van het bedrag dat we eerder in ons eerste hotel voor die slappe hap hebben moeten neertellen.
   Aan het eind van de middag zet Manjula ons af bij The Lakeside at Nuwarawewa, een mooi uitziend hotel, dat echter niet zonder gevaar blijkt te zijn. Ramen en deuren van onze ruim bemeten kamer moeten we daar potdicht houden. Niet boze boeddhisten of woedende moslims dreigen anders naar binnen te lopen, maar brutale apen. Die schijnen te stelen als de raven.